اللهم اجعلنی عندک وجیها بالحسین (ع) فی الدنیا و الاخرة .

خدایا ! مرا در پرتو _ الطاف و عنایات _سیدالشهدا (ع) در دنیا و آخرت جزو آبرومندان درگاهت قرار بده .

 از آن جا که انسان آمیزه ای از طبیعت و فطرت است و اولی او را به سوی زمینی و مادی بودن ، و دومی او را به سمت آسمانی و روحانی بودن دعوت میکند ؛ پس سرمایه ی رشد و تکامل ، جستن از قفس تن ، گسستن زنجیرهای خاکی ، پرواز به آسمانها و مانند فرشتگان ، بلکه فراتر از آنها شدن ، در نهان او به ودیعت نهاده شده است .

لیکن ، پرواز بدون وسیله ممکن نیست ، می باید ابزار لازم برای عروج را فراهم کرد ، و این معنا منوط به شناخت کم و کیف پرواز و تیز پروازان ماهر و امکانات لازم برای آن است .

در فرهنگ وحی ، هم به اصل موضوع پرواز و هم به ابزارهای آن اشاره شده است . خداوند در قرآن کریم می فرماید :

(اولئک الذین یدعون یبتغون الی ربهم الوسیلة ) . (( دعا گویان خواهان وسیله ای برای نزدیکی به پروردگارشان هستند )) .

و نیز :

( یا ایها الذین آمنوا اتقواالله و ابتغوا الیه الوسیلة و جاهدو فی سبیل الله لعلکم تفلحون ). (( ای مردمان با ایمان تقوا پیشه کنید و برای نزدیک شدن به خدا وسیله ای برگزینید و در راه خدا تلاش کنید ؛ باشد که کامیاب گردید )) .پس اهل ایمان برای رسیدن به خدای بزرگ ، وسیله ای برمی گزینند و خودشان را از آن بی نیاز نمی دانند .

 اسباب پرواز به ملکوت اعلی

در سخنان فرستاده بزرگ خدا و خاندان گرامی ایشان به لزوم پرواز مؤمن به ملکوت و ابزار لازم ان تاکید شده است و قرآن مجید ، نماز ، روزه ، زکات ، ارتباط با انسان کامل را از ابزار پرواز معرفی کرده اند .

در این زمینه به چند نمونه توجه فرمایید :

مردی حضور امام ششم (ع) شرفیاب شد و عرضه داشت :

(( ای سرور من ! دو گرفتاری برای من پیش آمده است که راه رهایی از آنها را نمی دانم ؛ بدهکارم و در سیطره ی حاکم ستمگری هستم و از تو می خواهم که دعایی به من بیاموزی تا آن را مغتنم دانسته و توسط آن ، از گرفتاری های دو گانه ام خلاصی یابم )) .

آنگا حضرت در پاسخ فرمودند :

(( به هنگام تاریکی شب ، دو رکعت نماز بخوان و در رکعت اول حمد و آیة الکرسی و در رکعت دوم حمد و آیات پایانی سوره ی حشر را تلاوت کن . سپس قرآن را به دست گرفته و بر بالای سرت بگذار و چنین بگو : خدایا ! تو را سوگند میدهم به این قرآن و به پاک مردی که توسط او قرآن را بر ما فرستادی و به مؤمنان راستینی :که آنها را در قرآن ستوده ای و به حق تو بر آنان ، که کسی آشناتر به حق تو از خودت نیست . پس از آن ده مرتبه بگو : ((بک یا الله)) و سپس اسامی چهارده معصوم و انسانهای کامل را بر زبانت جاری کن ، تا به امام دوازدهم که رسیدی ده بار بگو : ((یا ایها الحجة)) ، سپس روی نیاز به سوی پروردگارت بکن و حاجتت را بخواه )) .

راوی می گوید:

آن مرد دستورالعمل را از امام صادق (ع) گرفت و به محل خود بازگشت و پس از مدتی که خدمت آن حضرت مشرف شد ، تمامی گرفتاریهایش برطرف شده بود .

همچنین در سخنان نورانی نبوی آمده است :

(الصلاة معراج المؤمن). (( نماز سکوی پرواز مؤمن به سوی ملکوت اعلاست )) .

روشن است که روزه ، حج ، خمس و زکات ودیگر دستورهای عبادی شارع هم وسیله پرواز روحانی هستند و ذکر نماز به جهت اهمیت آن است . همان گونه که در روایات وارد شده ، برخی از انسانها به مقامی میرسند و چنان اوج می گیرند که بهشت عاشق و چشم به راه آنها می شود :

(( عن النبی (ص) انه قال : ان الجنة مشتاقة الی اربعة نفر : الی مطعم الجیعان و حافظ اللسان و تالی القرآن و صائم شهر رمضان )) .

بهشتی که خیلی از انسانها عاشق و مشتاق اویند و به طمع رسیدن به آن عمری عبادت می کنند ، شیفته و دوست دار چهار طایفه است : سیر کننده ی گرسنه ، نگه دارنده و مراقب زبان ، قاری قرآن و روزه دار ماه مبارک رمضان .

 خلاصه اینکه :

توسل به یکی از ابزار پرواز ، زمینه ی عروج انسان را فراهم می سازد تا از زمین و ماده کنده شده و در آسمان معنویت و ملکوت سیر کند .

( سبحان الذی اسری بعبده لیلا من المسجدالحرام الی المسجدالاقصی الذی بارکنا حوله لنریه من آیاتنا انه هو السمیع البصیر )

(( پاک است خدایی که شبانگاه بنده اش را از مسجدالحرام به سوی بیت المقدس برد و از آنجا به ملکوت آسمانها روانه ساخت تا حقیقت جهان هستی را به وی بنمایاند، بی تردید او شنوا و بیناست )) .

اگر پیامبر اکرم (ص) به معراج رفت و در آسمانها پیامبران (ع) را مشاهده کرد و انواع فرشتگان را که به کارهای گوناگون مشغول بودند ، دید و خلاصه ی سرنوشت بشر را مرور کرد و سفرنامه ی او تبیین انواع حالات انسانها است ؛ انسان متوسل نیز به اندازه ظرفیت و گستره ی وجودی اش پرواز میکند و (( بیند آن را که چشم جان بیند )) .

اگر دل از غم دنیا ، جدا توانی کرد

                                          نشاط و عیش ، به باغ بقا توانی کرد

ز منزلات هوس ، گر برون نهی قدمی

                                         نزول در حرم کبریا ، توانی کرد .

                                                                                                                     (( و من الله التوفیق ))