وبلاگ تخصصی محرم وامام حسین(ع)
دوتا مداحی جدید اولی ![[تصویر: 13429396241.jpg]](http://up.m4i.ir/up/13429396241.jpg)
و دومی
نظر
 |
قطعه ای از خاک کربلا که در موزه حرم امام حسین علیه السلام نگهداری می شود و ظهر عاشورا به رنگ قرمز تغییر رنگ داد و شبکه کربلا این لحظه رو به صورت مستقیم پخش کرد.
فضیلت و آثار و برکاتی که برای تربت حسینی است، برای هیچ تربتی و قطعهای از قطعات زمین نیست. خاک کربلا قطعهای از بهشت است که خداوند قادر متعال به واسطه قدردانی از یک فداکار در راه دین که تمام هستی خود را فدا کرده، در آن خاک، برکت و فضیلت و شفا قرار داده است.
قطعه ای از خاک کربلا که در موزه حرم امام حسین علیه السلام نگهداری میشه و ظهر عاشورا به رنگ قرمز تغییر رنگ داد و شبکه کربلا این لحظه رو به صورت مستقیم پخش کرد.
دلم دوباره مدام بهانه می گیرد
دلم باز بی تابی می کند
شاید پر پر شدنت را دلم بهانه گرفته است
شاید دلم دوباره بی تاب بارگاه ملکوتیتان شده است
آقای من
مولای من
این شب ها دلم می خواهد همنوا با زیارت عاشورا، با بغضی که این روزها به گلویم چنگ انداخته چون شب های گذشته فریاد بزند، دوست دارم برای هزارمین بار چشمانم را ببندم و دلم را راهی کنم به سوی بارگاهتان ،به سوی بین الحرمین و بگویم مرا یاری جز شما نیست.
ای آقای من
ای مولای من
آری
بگذارید بگویم:
السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاد الحسین و علی اصحاب الحسین
باید بروم
آری باید بروم به سرزمینی دور
سرزمینی که قلب م?منین در آنجا جامانده است
سرزمینی که این روزها میزبان عاشقان شماست
عاشقانی که از هر سوی دنیا با هر وسیله ایی به سوی شما می شتابند تا بیعتی دوباره را با مولای شهیدشان تجدید کنند
سرزمینی که هنوز ندای هل من ناصر ینصرنی از آن به گوش می رسد.
سرزمینی که هنوز فراتش شرمنده سقای صحرای کربلاست
شرمنده اسرای کربلاست
گویی دیگر او را یارای جوشیدن و خروشیدن نیست
چگونه می تواند بخروشد در حالی که مولایمان حسین و یارانشان تشنه لب به دیدار رسول خدا شتافتند
سرزمینی که گویا خورشیدش نیز هنگام تابیدن بر آن شرمنده است
سرزمینی که حالا سنگریزه ها و خارهایش هم از وجود خود شرم می کنند.
مولای من شما اهل رفتن بودید.
آن روز که شما و یارانتان در آنجا برای پرچمداری از دینمان پا گذاشته بودید، چه ناجوانمردانه آب را به رویتان بستند. چه گمراه بودند، فکر می کردند شما تشنه آب هستید، نمی دانستند تشنگی دنیوی برای شما معنایی نداشت، نمی دانستند شما تشنه حفظ دین و هدایت کسانی بودید که شکم هایشان و گوش هایشان از حرام پر شده بود.
آن ها نمی دانستند چقدر دلتان می خواهد دست از ستیز بردارند و کمی به سخنان شما گوش فرا دهند.
نه اینکه تیری سه شعبه بر گلوی شش ماهه شما بنشانند.
اصلاً انگار یادشان رفته بود شما برای جنگ با کسی به کربلا نرفته بودید.
تنها می خواستید به هزاران نامه ای که از سوی کوفیان به دست شما رسیده بود مبنی بر اینکه خلیفه شان باشید، پاسخ مثبت دهید، همین.
کاش، کاش نامه مسلم کمی زودتر به دست شما می رسید.
چه خوش سعادت بودند اما کسانی که این موضوع را فهمیده بودند، مثل حر، زهیر و ...
چقدر به حالشان غبطه می خورم.
در پیشگاه پروردگار چه کرده بودند که لیاقت در رکاب شما بودن را یافته بودند؟ کسانی که ابتدا مقابل شما بودند اما در اخر در آغوش شما به شهادت رسیدند.
آری می دانم دلشان، دلشان با اهل بیت شما بود. چون پاک بودند، راه هدایت را یافتند، صدایتان راشنیدند، صدایتان را نه با گوش جسم که با گوش جان و دل شنیدند.
می خواهم بیایم.
می خواهم بیایم به همان سرزمینی که روزی حتی از به خاک سپردن شما هم دریغ کردند.
می خواهم به سرزمینی بیایم که اسب ها بر بدنتان تاختند
آری می خواهم به کربلا بیایم می خواهم از نزدیک حس کنم
آری دلم بی تاب شده است، دلم می خواهد گوش کند، ببیند لمس کند
دلم می خواهد در کربلا کنار بارگاه شما آرام شود.
حارث همدانی یکی از دوستان و ارادتمندان مخلص حضرت علی علیه السلام بود و مقام ارجمندی نزد امام داشت. حارث مریض شد و حضرت علی علیه السلام به عیادت او رفت و پس از احوال پرسی فرمود: ای حارث! به تو بشارت می دهم که مرا وقت مرگ و هنگام عبور از پل صراط و کنار حوض کوثر و موقع (مقاسمه) می بینی و می شناسی. حارث عرض کرد: مقاسمه چیست؟
حضرت فرمود: مقاسمه با آتش انجام می گیرد، من در روز قیامت با آتش جهنم مردم را تقسیم می کنم، به آتش می گویم: ای آتش! این دوست من است، او را رها کن و این دشمن من است او را بگیر، آن گاه حضرت دست حارث را گرفت و فرمود: ای حارث! همین طور که دست تو را گرفتم پیامبر صلی الله علیه و اله نیز دست مرا گرفته بود، در آن وقت من از حسد قریش و منافقان به آن حضرت شکایت نمودم، ایشان به من فرمودند: هنگامی که روز قیامت برپا شود من ریسمان محکم خدا را می گیرم و تو ای علی! دامن مرا می گیری و شیعیان، دامن تو را می گیرند.
سپس سه بار فرمود: ای حارث! تو با آن کسی که دوستش داری خواهی بود و همراه کردارت هستی. حارث برخاست و از شدت خوشحالی عبای خود را می کشانید و می گفت: بعد از این باکی ندارم که من به سوی مرگ روم یا مرگ بر سوی من آید.
عمر دنیایی
امام صادق علیه السلام فرمود: حضرت نوح دو هزار و سیصد سال زندگی کرد. شهرها را بنا کرد و فرزندانش را در آن سکونت داد، سپس ملک الموت نزد او آمد در حالی که زیر آفتاب بود.
گفت: السلام علیک یا نوح! سلام او را جواب داد و گفت: ای فرشته مرگ! برای چه آمدی؟
گفت: آمده ام جانت را بگیرم.
گفت: صبر کن تا از آفتاب به سایه روم، آن گاه جابه جا شد.
نوح گفت: ای فرشته مرگ! تمام آنچه از دنیا بر من گذشت مانند این جا به جا شدنم بود.
