زینب ای واژه ناب کتاب آفرینش

ای بلندترین شعر حضور ،ای مادر حیا

و ای فرزند پاکدامنی

کبوتر تفکرم را به اوج کدامین شاخسار وجودت پرواز دهم که عاجزانه باز نگردد.

تو از نسل اقیانوسی که چشمان اندیشه در امتدادت به ساحل نمی رسند.

تو از نسل آفتابی که در محضرت سر به زیر باید بود ، تو فرزند کوثری که دریای مهربانیت را کرانه نیست.

زینب ، ای مادر صبر

صبر از تو معنا یافته است . تو بر بلندایی از معرفت نشسته ای که برترین ایثارها  درپیشگاهت ناچیز است .

دستان نماز نشسته ات استواری دین بود . دستان لرزانت را که به قنوت گشودی هزار هزار فرشته رحمت بر آن بوسه می زد.

تو فرزند فصاحتی که اعجاز کلامت قلب سنگ کوفیان را به لرزه در آورد و از کویر خشکیده چشمانشان ، سیل اشک جاری ساخت.

کلماتت زلال باران بود که بر کویر عطشناک کوفیان بارید تو اعجاز حسینی که در کربلا ظهور کرد.